Buńczuk (Tuk)- drzewce zakończone kulą lub grotem, ozdobione końskim włosiem.
Buńczuk stanowił symbol władzy w armii mongolskiej i tureckiej oraz wojskach tatarskich i kozackich. W XVII w. upowszechnił się w wojskach Rzeczypospolitej w wyniku orientalizacji znaku hetmańskiego. Dziś używany w formacjach odwołujących się do tradycji kawaleryjskich.
W Wielkim Imperium Mongolskim buńczuki są symbolami władzy i pozycji społecznej. Dżasak może występować pod buńczukiem o jednym ogonie, chan o dwóch ogonach, gubernator o trzech, a Kalif występuje pod buńczukiem o sześciu lub dziewięciu ogonach.
Specjalnym symbolem władzy Kalifa jest Yoson Kholt Tsagaan Tug, czyli Dziewięć (Podstawowych) Białych Buńczuków. Jest to dziewięć specjalnych buńczuków, przy czym jeden środkowy jest większy niż pozostałe. Buńczuki te są ustawiane przed budynkiem (namiotem), w którym obecnie znajduje się Kalif.
Podczas pokoju nosi się buńczuki z białymi, a podczas wojny z czarnymi ogonami.