Czwarta Rzesza (Antarktyda)

Czwarta Rzesza
Flaga	Herb
Powierzchnia	13,3 mln km2
Ludność	nieznana
Stolica	nieznana
Ustrój polityczny	Narodowy Socjalizm
Głowa państwa	Adolf Hitler
Domena internetowa	.vr lub .aq
Hymn	Das Lied der Deutschen
Język urzędowy	Niemiecki
Waluta	marka niemiecka Reichsmark (RM)
Religia dominująca	Gottgläubigkeit

Czwarta Rzesza (Das Vierte Reich), Antarktyda- totalitarne państwo powstałe po kapitulacji III Rzeszy 8 maja 1945 (IIIE 577) na Antarktydzie.

Kontynent antarktyczny ma kształt zbliżony do koła o średnicy około 4500 km. Część świata Antarktyda składa się z kontynentu i okolicznych wysp leżących w obrębie Antarktyki. Kontynent ze wszystkich stron otacza Ocean Południowy. Antarktyda jest częścią świata, w którą prawdopodobnie najrzadziej uderzają meteoryty.
Współcześnie, praktycznie w całości (98%) Antarktyda pokryta jest lądolodem o grubości do 4774 metrów. Lądolód stanowi centralny obszar Antarktyki. Najwyższy szczyt: Masyw Vinsona – 4892 m n.p.m. (dawniej przyjmowano 5140 m), a najniżej położony jest Rów Bentleya – 2555 m pod poziomem morza (jest przykryty lodem). Ogólnie, Antarktyda jest najwyżej położonym kontynentem (średnio 2030 m n.p.m.).
Zjawisko nocy polarnej pogrąża cały kontynent w otchłani silnego mrozu. Średnia roczna temperatura wynosi –55,6 stopnia Celsjusza. 21 lipca 1983 (IIIE 615) zanotowano absolutne minimum temperatury: –89,6 stopnia Celsjusza na stacji Goering (w temperaturze od –60 do –70 °C zamarza płyn w gałkach ocznych). Antarktyda jest najbardziej zachmurzonym kontynentem. Rocznie przypada tylko około 100 dni bezchmurnych. Paradoksalnie, kontynent ten można uważać za jedną z największych pustyń na Ziemi, gdyż średnie opady roczne w jej środkowej części wynoszą zaledwie od 30 do 50 milimetrów. Charakterystyczne są również dla tego obszaru silne i długotrwałe wiatry, wiejące z mroźnego wnętrza kontynentu w kierunku nieco cieplejszych wód oceanicznych.
Z powodu niesprzyjających warunków Antarktyda była jedynym kontynentem niezamieszkanym przez ludzi z czasów prehistorii. Świat roślinny i zwierzęcy charakteryzuje skrajne ubóstwo gatunkowe. Rachityczna roślinność pojawiła się jedynie na wolnych skrawkach lądu, najczęściej w nadmorskich oazach. Na pewne ślady flory można się natknąć również na nunatakach, czyli skalistych wyniosłościach wyrastających spod powierzchni otaczającego je ze wszystkich stron lodowca. Najbujniej życie rozwija się na wykraczającym znacznie poza koło podbiegunowe Półwyspie Antarktycznym, gdzie dzięki ciepłym prądom oceanicznym występuje najcieplejsza, choć chłodna i krótka pora roku, tzw. lato polarne. Tylko tu rosną dwa gatunki roślin naczyniowych (śmiałek antarktyczny i kolobant), a także wiele mchów i porostów, grzybów i glonów. Bardzo ciężką zimę są w stanie przetrwać jedynie nieliczne gatunki zwierząt, ale latem, gdy wody zaczynają się roić od planktonu i innych mikroskopijnych żyjątek, na wybrzeżach pojawia się spora liczba gości. Przyciągane obfitością smacznych kąsków całymi gromadami przybywają ptaki. Najliczniej reprezentowane są oblegające lodowce pingwiny, m.in. największe na świecie pingwiny cesarskie, ważące około 30 kilogramów i dorastające do 120 centymetrów oraz znacznie mniejsze pingwiny Adeli. Doskonale miewają się również ssaki: foki Weddella i Rossa, a także lamparty morskie, wieloryby i delfiny. Żerują w wodach przybrzeżnych, w których żyje 160 gatunków ryb, m.in. rodzina ryb białokrwistych. Ich krew pozbawiona jest hemoglobiny i erytrocytów, a wnętrzności prześwitują przez przezroczystą skórę. Występują również niezwykle odporne na zimno ryby utrzymujące się przy życiu dzięki szczególnym płynom we krwi, mającym właściwości podobne do środków używanych w chłodnicach samochodowych. Łącznie w Antarktyce żyje 45 gatunków ptaków, a na samym kontynencie – dwa gatunki roślin (na wyspach jest ich więcej).

Wraz z rozwojem wypadków podczas II Wojny Światowej- nieudanego ataku na Związek Radziecki, przegranej bitwy o Atlantyk oraz stopniowo pogarszającej się sytuacji w państwie władze III Rzeszy zaczęły przygotowywać scenariusze na wypadek niepomyślnego zakończenia wojny. Jeden z nich zakładał ewakuację najważniejszych urzędów, sztabu armii i zakładów przemysłowych w bezpieczne miejsca, poza zasięgiem aliantów oraz Związku Radzieckiego. Idealnymi lokacjami były polarne pustkowia Antarktydy (Grenlandia i Islandia były bliżej, ale były zajęte przez Amerykanów). Tam w ukrytych bazach, naukowcy niemieccy mogli opracować upragnioną Wunderwaffe.
Pierwsze okręty podwodne wraz z materiałami do budowy baz zaczęły kursować w kwietniu 1944 r. Przewaga aliantów na Atlantyku, ciężkie warunki klimatyczne i odległość powodowały, że warunki pracy były bardzo ciężkie. Budowa baz w dużej mierze była możliwa jedynie dzięki działalności niemieckiego wywiadu w Argentynie (znane są przypadki podszywania się agentów niemieckich pod przedsiębiorców, tym samym zakupu materiałów budowlanych w Argentynie).
Od kwietnia 1945 r. trwała gorączkowa ewakuacja zespołów badawczych, większych zakładów przemysłowych, dowództwa armii oraz rządu i kierownictwa partii. Sam Adolf Hitler opuścił kontynent europejski na pokładzie U-boota 27 kwietnia 1945 r.
Pierwsza baza została wzniesiona na terenie Nowej Szwabii (Ziemi Królowej Maud). Od tego czasu na całym kontynencie powstała pewna ilość podziemnych skupisk laboratoriów, fabryk i magazynów. Osadnictwo na Antarktydzie pozostaje w tajemnicy przed światem zewnętrznym, nie dając znaku istnienia.

Na czele państwa stoi Führer (Wódz), mający nieograniczoną władzę. Powołuje on rząd składający się z ministrów. W państwie panuje totalitarny system kontroli i represji. Ze względu na specyficzny charakter demograficzny struktury państwowe są mocno zredukowane. Nie istnieją partie polityczne ani związki zawodowe.

Po śmierci Adolfa Hitlera 23 maja 1948 r. funkcja Führera pozostała nieobsadzona, a władzę sprawowało grono jego najbliższych współpracowników. Dzięki wysiłkowi naukowców i lekarzy, mózg Hitlera został sztucznie podtrzymany przy życiu. Od 1953 r. jest w stanie komunikować się z otoczeniem dzięki specjalnej maszynie umożliwiającej odbiór i nadawanie bodźców. Tym samym stanowisko Führera ponownie zostało powierzone pozbawionemu ciała Hitlerowi, który sprawuje władzę nad Antarktydą aż po dzień dzisiejszy.

Z uwagi na tajność powstawania, ciężkie warunki geograficzne i ideologię, społeczeństwo IV Rzeszy jest totalnie zmilitaryzowane. Każdy mężczyzna jest jednocześnie wojskowym, wyjątek stanowią naukowcy. Cała populacja jest skoszarowana w podziemnych bazach. W początkowych okresach rozwoju państwa na Antarktydzie zamieszkiwało ok. 1500 osób, głównie załóg okrętów podwodnych, naukowców i specjalistów budowlanych.

Obecnie większość mieszkańców stanowią osobniki sklonowane według procedur różnicujących ich stopień zaawansowania na sześć generacji.

Antarktyda jest całkowicie samowystarczalna. Eksploatowane są złoża znajdujące się na kontynencie, a pożywienie zapewniają podziemne uprawy (w tym hydroponiczne) i hodowle przetransportowanych z innych kontynentów zwierząt. Niektóre rzadkie lub luksusowe artykuły są nabywane w Argentynie lub innych krajach Ameryki Południowej przez podstawione przedsiębiorstwa lub osoby, a następnie transportowane na Antarktydę na pokładach U-bootów lub rzekomych misji badawczych.

• Geografia
• Państwa Świata (Trzeci Świat)