Delta Filipu- obszar położony w ujściu największej rzeki Drugiego Świata. Był to ogromny obszar, zaczynający się ok. czterech mil od brzegu Zatoki Karaskiej, pełen bagien, trzęsawisk i moczarów, porośnięty gęstym lasem deszczowym. Jest to największy obszar bagienny na kontynencie i jednocześnie największa i jedyna znana dżungla. Szerokość delty przy samym ujściu wynosi ok. 3 mile. Zachodnim krańcem delty jest pasmo Granicznych Wzgórz, a na zawschodziu Podgórze. Bagienna fauna pełna jest ogromnych bezkręgowców, takich jak bagienne kraby i pijawki. Żyją tu także hieny długopyskie, koczkodany, paleokastory i ogromne żółwie (bagatury). Delta jest zamieszkana przez Zwierzołaki, żyjące w niewielkich plemionach, formalnie uznające zwierzchnictwo Mongolii (od 27 roku), w rzeczywistości prowadzące niezależną politykę; co kilka lat regularnie armie ludów bagien najeżdżały Podgórze. Największymi osadami są: Busheeun, położone nad brzegiem jeziora Busheeas, Murshack w widłach Filipu i Granicznej, Tel Koro na wysepce w zawschodniej części bagien, oraz Armanias, mongolska faktoria handlowa w zachodniej części bagien. Brak dróg; jedynym traktem jest Stary Szlak prowadzący z Armanias do Karakas, wybudowany w latach 147-176, ale od 181, kiedy obowiązek utrzymania drogi przeszedł z administracji centralnej Imperium na zarządcę faktorii, zarośnięty i zdewastowany. Najprostszym sposobem podróżowania jest spływ łodzią. Region jest słabo rozwinięty gospodarczo: zwierzołaki utrzymują się głównie z myślistwa i zbieractwa, nieliczne plemiona uprawiają niewielkie poletka. Do cennych zasobów naturalnych należą: drewno (szczególnie drzew żelaznych) i składniki alchemiczne (produkty zwierzęce).