Fałszowierni, Święte Zgromadzenie Wolnych Mongołów Nie Podatnych na Kłamstwa Urzędników- ruch heretycki w kalifizmie, aktywny w XII w. 2.s. Zapoczątkowany został przez jednego z niższych rangą urzędników, Argartana Danergdyna. Jego głównym założeniem było całkowite odrzucenie wiary w Kalifa jako wymysłu urzędników i szamanów, mającego na celu utrzymanie władzy nad ludem oraz powrót do tradycyjnego kultu bóstw i przodków. Działalność Fałszowiernych doprowadziła do Wojny Trzech Błękitów, w trakcie której zginął przywódca heretyków i większość jej wyznawców.
W 1154 r. podczas corocznego egzaminu urzędniczego na wyższą rangę w systemie biurokracji państwowej jeden z kandydatów, prosty urzędnik pochodzący z Cheineej,niewielkiego miasteczka na zachodzie Imperium, Argartan Danergdyn został odrzucony przez urzędnika prowadzącego egzamin. Zrażony tym stanem rzeczy postanowił udać się do Ułan Bator w celu złożenia skargi przed obliczem władcy. Podróż do stolicy zajęła mu 31 dni. Na miejscu został potraktowany niezwykle szorstko i wyrzucony z Pałacu. Jeszcze tego samego dnia zaczął głosić na ulicach miasta, że Kalif nie istnieje- jest jedynie wymysłem grupy wysoko postawionych urzędników oraz szamanów, mających na celu zastraszyć i zmusić do posłuszeństwa społeczeństwo. Sam Argartan pisał w Sekrecie Uświęconych- późniejszej świętej księdze Fałszowierców- o doznaniu wizji Monga, przekazującego mu prawdę o Kalifie i misję upowszechnienia tej wiedzy.
Nie wiadomo dokładnie, dlaczego Argartan nie został zlikwidowany przez Gwardię Chana od razu po rozpoczęciu działalności- z późniejszych źródeł możemy podejrzewać, że został uratowany przez cudzoziemskiego maga, pochodzącego z Kazachstanu Seryna Śliskiego. Prawdopodobnie roztoczył on zaklęcie niewidzialności nad sobą i urzędnikiem, po czym razem opuścili stolicę przez magiczny portal. Seryn do końca działalności Argartana pozostał jednym z jego najbliższych współpracowników.
„Prorok” nowo powstałego ruchu i jego kompan zaczęli głosić powrót do wiary przodków na prowincji w zachodniej części Imperium. Największe poparcie zyskali wśród niższych urzędników i chanów kilku nielicznych ord. Większość mieszkańców państwa stanowczo odrzuciła głoszoną naukę, a sami głosiciele nierzadko uchodzili z życiem jedynie dzięki magii.
Pod koniec 1154 r. liczba wyznawców zebranych przez Argartana wynosiła ok. 3 tys. ludzi. Z racji surowej zimy w obozie zaczęło brakować żywności. Wtedy prorok (prawdopodobnie za namową Seryna, który działał w interesie Kazachstanu) podjął decyzję o przypuszczeniu rabunkowego ataku na pobliskie ordy. Zginęło ok. 500 pasterzy zabitych przez ludzi Argartana. Fałszowierni zaczęli żyć z rozboju. Taka sytuacja była nie do przyjęcia dla Kalifa. Wysłany w pogoń oddział 400 Gwardzistów Chana zgubił drogę w magicznej mgle, wytworzonej przez Seryna. Wyznawcy, chcąc zgubić pościg, przekroczyli granicę Kazachstanu. Zatrzymani przez patrol jeźdźców podali się za uchodźców z Imperium. Przydzielono im przewodników i pozwolono spędzić resztę zimy na pastwiskach w głębi kraju. Sam prorok wraz z Serynem zostali wezwani przed tron królewski. Dotarli do Astany 24 lutego 1155 r. Nie znamy tematu rozmów między królem Kazachstanu, a przywódcami ruchu. Wiadome jest, że w tym samym dniu do stolicy dotarły wieści o najeździe mongolskim na przygraniczne osady. Mongołowie poszukiwali zbiegów oraz mścili się za udzielenie schronienia heretykom. Te wydarzenia doprowadziły do Wojny Trzech Błękitów.
Wielu wyznawców ruchu wzięło udział w wojnie toczącej się w latach 1155-1159. Szacuje się, że w walce zginęło 70% heretyków. Oddziały Fałszowierców były szczególnie okrutnie traktowane przez Mongołów- wszyscy jeńcy byli zabijani przez szamanów straszliwą klątwą. Przywódcy ruchu zostali osaczeni w Ałma Runie w lipcu 1159 r. Seryn Śliski próbował najpierw zbiec z oblężonego miasta, a potem przejść na stronę Mongołów. Obiecał, że w zamian za uniewinnienie przyprowadzi im Argartana. Został jednak zabity przez Gwardzistów. Sam Argartan zginął na ulicach miasta, gdy wojska mongolskie sforsowały bramy. Wraz ze śmiercią głównych przywódców ruch uległ rozbiciu.