Kult Dwunastki, Dwunastka, wiara w Dwanaścioro Bóstw- religia politeistyczna Drugiego Świata, wyznawana głównie przez Leończyków, a także nielicznych Wołochów. W przeciwieństwie do typowych systemów politeistycznych, liczba bóstw była ściśle ustalona, a ich kult przybierał takie same formy na całym obszarze zamieszkania wyznawców, gdyż posiadał odpowiednio zhierarchizowaną warstwę kapłańską.
Zgodnie z przekazami leońskimi, kult Dwunastki był znany „od zawsze”, tj. nie można określić dokładnego powstania religii. Przyjmuje się, że przybysze Czwartej Fali Imigracji byli wyznawcami Dwunastu Bóstw. Oznacza to, że Inglingowie i prawdopodobnie niziołkowie w przeszłości (przed przyjęciem Creidaizmu lub kultu Smaradcy) także oddawali cześć Dwunastce.
Często wyróżnia się dwa historyczne odłamy religii. Starsza odmiana istniała do ok. 600-550 p.p.M. (przed przybyciem Mongołów) i jej zanik wiązał się z migracją przodków Leończyków na zawschodzie, co spowodowało duże zmiany w panteonie, mitologii i sposobach kultu, m. in. znacząco zwiększyło rolę Olamosa jako strażnika wiernego ludu i opiekuna wiernych. Odmiana młodsza kultu była wyznawana do końca Drugiego Świata, nie zmieniając swoich głównych założeń.
Przez większą część historii jedynym narodem wyznającym Kult Dwunastki byli Leończycy, lecz z powodu m. in. sporadycznych akcji misjonarskich i ogólnego oddziaływania bardziej rozwiniętą kulturą wyznawcami religii byli też prawie wszyscy Tadżykowie oraz nieliczni Wołosi i Glagowie z terenów nadgranicznych.
Panteon Dwunastki składał się z dwunastu bóstw, z których każde posiadało swoją domenę- miejsca, zjawiska lub wartości, którymi byli opiekunami. Alfabetyczna lista bogów wygląda następująco:
Bóstwa były nieśmiertelne i posiadały wielką moc, nie były jednak wszechwiedzące ani wszechmocne. Posiadały cechy ludzkie i były ze sobą spokrewnione.