Nadom, nadam, nadaam, naadam (mn. Наадам, zawody) – tradycyjny, coroczny festiwal sportowy i jedno z głównych świąt państwowych w Wielkim Imperium Mongolskim.
Nadaam określany jest też w Mongolii jako mn. эрийн гурван наадам, czyli trzy główne zawody, gdyż obejmuje tradycyjnie trzy konkurencje: łucznictwo, wyścig konny i zapasy.
W konkursie zapaśniczym biorą udział tylko mężczyźni, bez podziału na kategorie wagowe. W łucznictwie i wyścigu konnym biorą udział zawodnicy obu płci, a wyścig konny przeprowadzany jest dla różnych kategorii.
Główne zawody odbywają się w stolicy kraju Ułan Bator, jednak mniejszej rangi nadaamy są także we wszystkich stolicach ajmaków i w wielu somonach. Zawody poprzedzają występy artystyczne, obecnie często organizowane są jarmarki i kiermasze wokół stadionu. Zawody, zwłaszcza w stepie i Gobi, są okazją do spotkań rodów i znajomych, którzy w pozostałej części roku koczują w znacznym oddaleniu od siebie. Towarzyszą temu liczne gry i zabawy, a zwłaszcza popularna gra w kości Szagaj, będąca jednym z obyczajów Nadaamu (choć gra się w nią także poza świętem).
Pierwsze wzmianki o Nadaamie pochodzą z czasów Czyngis Chana, gdy urządzano konkurs sprawności wojowników, a jednocześnie święto szamanistyczne dedykowane duchom.
Po rozpowszechnieniu się w Mongolii lamaizmu (XVI w.), Nadaam towarzyszył świętu lamajskiemu. Po rewolucji komunistycznej nakazano przeprowadzać nadaam w dniach 11-12 lipca, w rocznicę wybuchu rewolucji z 1921. Data obowiązuje do dziś, świętuje się jednak wtedy dni Suwerena wszystkich krain Ziemi i Seniora wszystkich wasali.
Święto Nadaamu obchodzi się głównie w prowincji Mongolia, a także w Mongolii Wewnętrznej.