Orda – stosowane w Polsce określenie ogólne dla wojsk koczowników, zazwyczaj Tatarów z Chanatu Krymskiego i nogajskich ord przednich, najeżdżających ziemie litewskie, ruskie, polskie i rosyjskie w XV-XVIII wieku.
Wśród ludów ałtajskich było to określenie namiotu władcy, albo, bardziej ogólnie, jego siedziby. Określenie złota orda oznaczało tam złoty paradny namiot władcy, a państwo było nazywane Ułusem (np. Ułus Dżocziego, Ułus Ugedeja). W państwach europejskich, takich jak Polska lub Rosja, nazwa orda była rozciągana na rządzone przez władcę państwo (stąd nazwy Złota Orda, Biała Orda).
Etymologicznie, słowo orda pochodzi od mongolskiego słowa ordo lub tureckiego orta, które oznacza stronę, oddział, namiot lub kierunek. Tłumaczone jako obóz lub pałac, namiot, a następnie siedziba władzy lub dwór królewski.
W granicach chińskiego cesarstwa Liao, słowo ordo było używane w odniesieniu do otoczenia najważniejszych osób w państwie (podobnie jak europejski dwór monarszy), włączając w to niewolników, czeladź i ochroniarzy. Cesarze, cesarzowe i książęta mieli swoje ordy.