**Ułus (ros.: улус; j. jakucki: улуус) – pierwotnie z tur. plemię, lud – ogół ludności u koczowników tureckich i mongolskich podporządkowanej jednemu władcy (kagan, Chan), następnie jednostka organizacyjna, społeczna i terytorialna koczowników plemion w środkowej Azji i Syberii.
Określenie ułus w imperium Czyngis-chana było określeniem nadziałów terytorialnych wydzielonych synom tego władcy: Ugedejowi, Czagatajowi, Tołujowi, Dżocziemu (ułus tego ostatniego przejął jego syn - Batu-chan). Poszczególne ułusy uznawały zwierzchność wielkiego chana, zachowując znaczną niezależność, prowadząc własne podboje. Po rozpadzie imperium mongolskiego część ułusów przekształciła się w samodzielne państwa.

W Czwartej Erze ułus oznacza najwyższą jednostkę podziału terytorialnego Imperium, które składa się z trzech ułusów- Mongolii, Chin i Zachodu.

• Prawo i administracja
• Wielkie Imperium Mongolskie
• Życie codzienne