Popularny musical w Wielkim Imperium Mongolskim, anonimowego autora. Inspiracją dla jego powstania, była zapewne stara ludowa pieśń „Przyjechał Wołko”.

Przed rozpoczęciem pierwszego aktu Pieśniarz wykonuje dwie zwrotki „Przyjechał Wołko”. Ta część przedstawienia pełni rolę uwertury.

Scena pierwsza przedstawia monolog Wołka więzionego w jurcie. Żałuje on, że pojechał do Imperium i wyraża nadzieję na ratunek.

Spotkanie przyjaciół Wołka przerywa wieść o jego pojmaniu. Postanawiają go uratować.

Przyjaciele Wołka jadący pociągiem na terenie Kazachstanu spotykają wędrownego handlarza- Wyznawcę. Po krótkiej rozmowie sprzedaje on amulet, mający chronić przed Gwardią Chana.

Przyjaciele Wołka docierają do granicy Imperium, gdzie toczą wygraną walkę z Gwardzistami. Ruszają dalej.

Przyjaciele Wołka szturmują jurtę, gdzie przetrzymywany był Wołko. Niestety, okazuje się, że już go tam nie ma. Został przetransportowany do Ułan Bator, gdzie ma zostać zrzucony z Nieskończenie Wysokiej Wieży.

Wołko wchodzi na Nieskończenie Wysoką Wieżę, prowadzony przez Gwardzistów. W formie monologu przedstawia dzieje swojego życia.

Przyjaciele Wołka wbiegają za jeńcem na Wieżę. Wywiązuje się walka z Gwardzistami, która przenosi się niebezpiecznie blisko okien. W najmniej nieoczekiwanym momencie opada kurtyna, kończąc nagle scenę.

Wyznawca- handlarz, znany ze Sceny I Aktu II, przybywa do Ułan Bator i spotyka dwóch Gwardzistów. Kupuje od nich przedmioty należące do Przyjaciół Wołka (broń, płaszcze) i amulet mający chronić przed Gwardią, ten sam, który kilka scen temu sprzedał.

Po ostatniej scenie Pieśniarz wykonuje ostatnią zwrotkę „Przyjechał Wołko”.

• Kultura Trzeciego Świata
• Wołko