Państwo istniejące w Drugim Świecie.

Powstanie Szymperium datuje się na rok 10 IE o.S. 2.s., kiedy to młody książę Szymon założył warowny gród Żukowo w dolinie rzeki ???. Dzięki żyznym ziemiom i obfitującym w ryby wodom, jak i polityce księcia, kładącego duży nacisk na unowocześnianie rolnictwa mały gród bardzo szybko się rozrastał, stając się głównym ośrodkiem miejskim w okolicy. Ludzie zamieszkujący pobliskie ziemie, z natury spokojni i nie przywykli do walki, chętnie przyłączali się do księcia tworząc pierwsze państwo. Książę Szymon, z natury spokojny, ale także bardzo dumny władca, nadał swoim ziemiom nazwę Szymperium, a sam mianował siebie Szymperatorem. Przez następne 21 lat młode państwo jak i jego główny ośrodek - Żukowo, dzięki polityce I Szymperatora nazwanego później Wielkim rozwijało się bardzo prężnie, zarówno pod względem ekonomicznym jak i kulturowym. W roku 41 IE o.S. 2.s. umierł założyciel państwa, a władzę objął jego syn Szymon Młodszy - porywczy i ekspansywny władca, za którego to panowania Szymperium rozrosło się niemal dziesięciokrotnie.

Trzon armii Szymperium od IIw. IE o.S. 2.s. stanowili legioniści. Była to formacja, która na przestrzeni historii państwa zmieniała się bardzo niewiele. Typowy legionista wyposażony był w duży stalowy pawęż, włócznie, a w późniejszym okresie także oszczepy. Poza tą podstawową formacją tworzono też w zależności od potrzeby inne, które gdy tylko potwierdzały swoją skuteczność na polu bitwy były włączane do podstawowego składu armii. Do najważniejszych należą:

Ciężka kawaleria byłą wykorzystywana w Szymperium bardzo rzadko. Niektórzy Szymperatorowie w zależności od potrzeby tworzyli takie formacje, złożone głównie z bogatych mieszkańców państwa, jednak gdy te nie sprawdziły się podczas walki z Imperium, pomysł tworzenia podobnych formacji został zarzucony. Lekka kawaleria natomiast znalazła zastosowanie jako jednostka wywiadowcza, jednak do celów bitewnych była wykorzystywana bardzo rzadko.

W czasach walki z Imperium naradziła się potrzeba stworzenia formacji, która będzie stanowiła swoistą kontrę dla ciężkozbrojnej Gwardii Chana. Powstał więc pomysł na lekkozbrojną konną formację wyposażoną w sieci dymowe. Sieci dymowe były plecione ze specjalnego rodzaju sznura który zawierał wbudowane w siebie kawałki dymu. Gdy broń taka została użyta przeciwko ciężkozbrojnym oddziałom konnym, była w stanie skutecznie wyeliminować je z bitwy. Harcownicy w armii Szymperium musieli także posiadać nieprzeciętne umiejętności jeździeckie, aby nie stać się łatwym celem dla mongolskich łuczników.

Armia Szymperium przez większość swojego okresu była nastawiona na defensywę i walkę na własnym terenie. Spowodowało to pojawienie się specjalnej formacji, której najważniejszym zadaniem było zastawianie różnego rodzaju pułapek. Do najprostszej i najpowszechniejszej należały kolczatki dymowe. Zasada działania byłą prosta. Kolczatki zakopywano na odpowiedniej głębokości, tak aby wykopały się z ziemi pod działaniem siły magnetycznej dopiero w momencie wejścia w taki rejon uzbrojonego żołnierza.

Od początków swego istnienia machiny oblężnicze Szymperium cieszyły się olbrzymią sławą. Umiejętność wykorzystania dymu dawała szymiańskim inżynierom znaczą przewagę technologiczną. Większość władców Szymperium pokładała w tej dziedzine wiedzy duże nadzieje, ignorując z kolei magię jako naukę bez dalszych perspektyw rozwoju. Do najciekawszych pomysłów należały:

• Katapulty automatyczne - dzięki prostemu mechanizmowi i wykorzystaniu siły magnetycznej inżynierom szymperiańskim udało się skonstruować machinę, która w zależności od używanej amunicji mogła być równie zabójcza dla piechoty jak i warownych twierdz.
• zmylacze strzał - użycie odpowiednio rozstawionych magnesów dymowych umożliwiało stworzenie maszyn, które były w stanie zmieniać trajektorię lotu strzał zakończonych metalowym grotem, broń ta okazała się bardzo skuteczna podczas walk z Imperium.
• działa dymowe - machiny miotające dymowe kule na duże odległości - broń ta nie posiadała zbyt dużej skuteczności, ale z racji swojego zasięgu wzbudzała strach w szeregach wroga.
• balisty dymowe - było to połączenie koncepcji tradycyjnej balisty i działa dymowego. Broń ta dysponowała sporym zasięgiem jednocześnie będąc znacznie groźniejszą od tradycyjnych dział dymowych.

Formacją która budziła największy strach wśród wrogów Szymperatora były jednostki specjalne. Ich wyposażenie ulegało licznym zmianom w zależności od potrzeb. Jednak znakiem firmowym tej formacji stały się strzelby dymowe, które można by porównać do zminiaturyzowanej wersji działa dymowego. Jednostki specjalne przechodziły długie i trudne szkolenie. Wykorzystywano były w rozmaitych celach. Przerwanie dostaw zaopatrzenia, zabójstwa dowódców wroga, czy dywersji.

Gwardia jest osobistą formacją podlegającą bezpośrednio Szymperatorowi. Ich najważniejszym zadaniem jest ochrona władcy, ale zdarzały się też przypadki, że w krytycznych momentach kluczowych bitew wkraczali do walki. Gwardziści są uzbrojenie nieco inaczej od legionistów. Pawęże zastępują okrągłe tarcze, a podstawową broń gwardzistów stanowi krótki miecz - dużo skuteczniejszy podczas walki w zwarciu.