Tureckie Siły Zbrojne (Türk Silahlı Kuvvetleri) są siłą zbrojną Państwa Tureckiego oraz gwarantem stabilności państwa. Liczą łącznie ok. 850 tys. żołnierzy, w tym ok. 420 tys. poborowych, co czyni ją najliczebniejszą armią na kontynencie europejskim. Dzielą się na wojska lądowe, siły powietrzne, marynarkę wojenną oraz wojska ochrony wybrzeża. Zwierzchnikiem sił zbrojnych jest premier, któremu podlega Sztab Główny Sił Zbrojnych. Szef Sztabu Głównego pełni rolę Głównodowodzącego. Sztabowi Głównemu podlegają dowództwa poszczególnych korpusów sił lądowych i wojsk ochrony wybrzeża, Admiralicja oraz Sztab Główny Lotnictwa.

Armia turecka jest liczna, a jej żołnierze wytrzymali i gotowi do poświęceń. Żyjący w ubóstwie poborowi przywykli do znoszenia wojennych niewygód. Wojsko przyzwyczajone jest do prowadzenia wojny w trudnym terenie- górach i pustyniach, bez dostępu do rozwiniętej infrastruktury i nowoczesnych środków transportu. Niestety, armia turecka zmaga się z wieloma problemami. W armii brakuje artylerii, szczególnie ciężkiej, a zaopatrzenie w sprzęt łączności oraz inżynieryjny bardzo często jest niewystarczające. Indywidualne wyposażenie żołnierzy stoi na wysokim poziomie, ale brakuje broni wsparcia- ręcznych karabinów maszynowych, moździerzy. Kompetencje oficerów i podoficerów pozostawiają wiele do życzenia, szczególnie w oddziałach pomocniczych i rezerwy.

Piechota turecka

Wojska lądowe są najliczniejszym rodzajem sił zbrojnych. Liczą ok. 600 tys. żołnierzy, w tym około połowę stanowią poborowi. Wojska lądowe są podzielone na korpusy, w skład każdego wchodzą dywizje piechoty, brygady kawalerii, pododdziały inżynierów, artylerii oraz innych służb.

Piechota stanowi ok. 60% wszystkich sił lądowych. Służba zasadnicza trwa 18 miesięcy i podlegają jej wszyscy dorośli mężczyźni poza studentami szkół koranicznych. Odbywa się ona w lokalnych, jednolitych narodowościowo okręgach wojskowych. Podstawową jednostką organizacyjną jest pułk, liczący ok. 3000 żołnierzy. W jego skład wchodziły trzy bataliony po trzy kompanie strzelców. W każdym batalionie znajduje się także kompania karabinów maszynowych, a w pułku szwadron kawalerii, kompania kolarzy i bateria artylerii lekkiej.
Trzy pułki piechoty uzupełnione o pododdziały innych służb (m. in. pułk artylerii lekkiej, baterię haubic, brygadę kawalerii, służby medyczne, taborowe i kwatermistrzowskie) tworzą dywizję, będącą samodzielną jednostką organizacyjną armii.

Żołnierze tureccy w czasie odpoczynku

Niektóre bataliony w pułkach piechoty rozlokowanych na Kaukazie lub w Kurdystanie posiadają przydzielone muły jako środki transportu, znacznie zwiększając swoją mobilność w trudnym terenie.

Poza regularnymi oddziałami piechoty istnieją także pułki piechoty rezerwowej, zwane Redif. Personel tworzą poborowi starszych roczników i rezerwiści bez przydziału lub z niższych kategorii przydatności do służby. Pułki rezerwowe nie posiadają broni maszynowej ani artylerii. Służą głównie do zadań drugorzędnych i utrzymywania porządku na tyłach frontu.

Ochotnicy zrzeszeni w licznych bractwach religijnych służą w służbach medycznych i taborowych lub formują samodzielne bataliony tzw. derwiszów. Te słabo uzbrojone i niewyszkolone oddziały mają niską wartość bojową i służą jedynie do wsparcia głównych sił.

Żołnierze noszą mundury barwy khaki. Kurtka jest jednorzędowa, ze stojącym kołnierzem, prosta, pozbawiona oznaczeń innych niż oznaki stopnia. Spodnie z owijaczami i trzewiki. Nakrycie głowy zależy od okręgu wojskowego, w jakim był rekrutowany oddział: pułki anatolijskie noszą kabałaki, pułki rekrutowane na Bałkanach (Bułgaria, Grecja, Serbia) okrągłe czapki podobne do rosyjskich, a przejęte z armii bułgarskiej; Bośniacy noszą czerwone fezy, a trzy pułki z terenów graniczących z Arabią są wyposażone w kefije. Hełmy znajdują się na wyposażeniu jedynie Brygady Szturmowej. Jest to specjalna konstrukcja wzorowana na niemieckim hełmie wz. 17.

Redif noszą ciemnoniebieskie mundury i buty z cholewami, a na głowach czerwone fezy.

W skład indywidualnego wyposażenia wchodzą: pas z ładownicami, chlebak, tornister z kocem, menażka, manierka i łopatka.

Piechota turecka

Podstawową bronią żołnierzy piechoty są karabiny Mauser wz. 93/05, produkowane w kraju razem z bagnetami.