„Nasz dobry Kracyk w dom się od nas bierze,
Ani chce z nami wziąć udział w naszej grze.”
„Dajcie mu pokój! później go zdybajmy,
A sami przedsię choć trochę zagrajmy!”
„Już po godzinie, pójdźmy do Kracyka!”
„Ba, wierę, pójdźmy, niech nikt nie umyka.”
„Puszczaj, Kracyku, towarzyszu miły!”
Kracyk nie puścił, ale drzwi puściły.
„Jedna [tura- przyp. aut.] nie wadzi, podaj mu ktoś kostki!”
„By jeno jedna”- rzekł Kracyk marniutki.
Od jednej przyszło aż do stu dziewiąci,
A Kracykowi mózg się we łbie mąci.
„Trudny- powiada- mój rząd z tymi pany:
Szedłem spać w domu, a wstanę wśród chany.”

• Do strony głównej
• Utwory na O