Historia Tartarorum (Historia Tatarów) – relacja z podróży na dwór chana mongolskiego Gujuka, sporządzona przez towarzysza Benedykta Polaka, franciszkanina C. de Bridia.

Do połowy XX wieku jedyną znaną relacją o poselstwie Benedykta Polaka była Historia Mongolorum, oraz opublikowana w 1839 De Itinerarium Fratrum Minorum da Tataros.

W 1957 antykwariusz z New Heaven zakupił w Europie nieznaną wcześniej relację Historia Tartarorum i przywiózł ją do Stanów Zjednoczonych, gdzie w 1965 została opublikowana przez naukowców z Yale University.

Historia Tartarorum została sporządzona przez polskiego franciszkanina znanego jako C. de Bridia jako zapis ustnej relacji Benedykta Polaka. De Bridia spisał ją na polecenie o. Bogusława, zwierzchnika zakonu franciszkanów w Czechach i Polsce. Rękopis został ukończony 30 lipca 1247.

W Historia Tartarorum zawarte zostało wiele nowych, nieznanych wcześniej w Europie relacji dotyczących Mongołów i ich podbojów. W relacji zawarto opis podbojów Czyngis-chana, od zjednoczenia plemion mongolskich do jego śmierci podczas wyprawy na państwo Xi Xia. Zawarty został również opis wojen z państwem Jin (nazywanego Złotym Cesarstwem) oraz z państwem południowych Songów, jednak ta ostatnia relacja jest nieprecyzyjna i niechronologiczna. Opisane zostały także wyprawy Mongołów na Polskę i Węgry, w tym bitwa pod Legnicą.

Historia Tartarorum zawiera także liczne informacje o sposobie życia Mongołów, ich wyglądzie oraz zwyczajach.

W relacji zawarte zostały także liczne fantastyczne opowieści, jak informacja o leżącej daleko na północy Krainie Psów.

• Historia
• Benedykt Polak