Tomalia, Królestwo Tomalii- państwo istniejące w Drugim Świecie w latach 137-563 (później w unii z Zakrzacją jako Zakrzacja i Tomalia), w południowej części Gór Pitagorasa oraz na Podgórzu, zamieszkane przez ludzi (Tomalian) i Krasnoludów Południa.

Tomalia obejmowała ziemie Podgórza i południowej części Gór Pitagorasa, między bagnami Delty Filipu a Zatoką Kronsztadzką. Od południa ograniczona była Morzem Słonym, a północną granicę tradycyjnie stanowiła Rzeka Graniczna. Obszar ten zajmował powierzchnię ok. 18 mlm² (ok. 460 800 km²). Największymi rzekami były: Rzeka Niebieska, Rzeka Krucza i Dzedzejka.
Państwo składało się z dwóch regionów. Część zachodnia, zwana Podgórzem, była urodzajną, lekko pofałdowaną (miejscami płaską) niziną, porośniętą łąkami i lasami. Część zawschodnią (nieco większą niż połowa kraju) stanowiły Góry Pitagorasa, porośnięte lasem iglastym.

…

W roku 1234 nastąpił niszczycielski najazd Mongołów. Ludy bagien spaliły Ojler i Talesgrad oraz splądrowały Podgórze. Kuszygrad poddał się po dwumiesięcznym oblężeniu. Dopiero krasnoludzkie twierdze oparły się najazdowi. Kraj został straszliwie spustoszony, a lata 1234-45 zostały zapamiętane jako Lata bez jarzyn. Odbudowa państwa do stanu sprzed najazdu trwała 28 lat.

Pogrubioną czcionką wyróżniono władców Zakrzacji i Tomalii. W nawiasach podano daty panowania.

1. Bartas I (137-145)
2. Bartas II Zasadźca (145-178)
3. Kurtas I (178-200)
4. Nartabras Odważny (200-214)
5. Bartas III (216-236)
6. Pitagoras I (236-272)
7. Kurtas XIII (1394-1463)

Dualny charakter państwa odzwierciedlały także podziały demograficzne. Podgórze było zamieszkane przez ludzi- Tomalian, tradycyjnie trudniących się rolnictwem. Większość z nich mieszkała w małych osadach. Góry stanowiły siedziby Krasnoludów Południa, których tradycyjnym zajęciem było górnictwo i rzemiosło. Struktura ludności w całym państwie kształtowała się tak, że Tomalianie stanowili niewielką większość (ok. 53% ludności) w stosunku do Krasnoludów. Na północy kraju mieszkała pewna liczba Zakrzacjan.
Miasta na Podgórzu były stosunkowo małe i pełniły przede wszystkim funkcje ośrodków administracyjnych oraz miejsc ufortyfikowanych. Największe z nich to: Talesgrad, Keplergrad, Kuszygrad i Ojler. Gęstość zaludnienia była równomierna, determinowana warunkami sprzyjającymi rolnictwu. Miasta Krasnoludów były znacznie większe, składały się nawet z kilkunastu poziomów (były budowane pod ziemią lub w zboczach gór). Wśród nich, największe znaczenie miały: Hoshak-Narzul, Flughtand, Bjorntand oraz Iktand. W przeciwieństwie do gęsto zaludnionych miast, góry były zamieszkane rzadziej lub wcale.
Wybrzeża Tomalii były w większości skaliste i niezamieszkałe. Wyjątek stanowiły okolice miasta Ojler i ujścia Dzedzejki oraz miasto fermatrad przy ujściu rzeki Kruczej.

• Drugi Świat
• Geografia
• Historia
• Pierwsza Era